Voel jij ook wel eens heel veel? Van alles tegelijk? Heb je dan het gevoel dat je kan ontploffen? En als je dan ontploft wil je dan verdwijnen? En als je verdwijnt, waar ga je dan naar toe? Zijn je emoties dan weg? En hoe kom je daarna weer tevoorschijn? 

Kees kent dit in ieder geval. Zij voelt nooit een beetje, maar altijd alles heel erg veel. Dan lijkt het alsof ze oorwarmers op heeft, dan begint haar kop te roken en alles te draaien. Ze ontploft. En niet alleen zij, ook haar moeder heeft dat af en toe. 

Als Kees ontploft dan is ze er gewoon even niet. Maar dat begrijpt niet iedereen altijd even goed. Gelukkig heeft ze haar stenen, die draagt ze altijd bij zich, zo is ze nooit alleen. Haar stenen zijn haar vrienden. Ze helpen om haar emoties een beetje te ordenen. Zoals bijvoorbeeld de steen: Vriend misschien. 

Maar ja, hoe kom je na zo’n ontploffing weer tevoorschijn? En hoe gaan jij en de mensen om je heen met zo’n ontploffing om? De voorstelling toont wat er gebeurt als je emoties in perspectief plaatst en laat zien dat af en toe ontploffen helemaal niet erg is. Tijd en ruimte lossen het vaak vanzelf op. 

De keos van Kees is een voorstelling voor iedereen die wel eens ontploft. Want zoveel voelen is nou eenmaal best lastig en creëert chaos, “keos”. Maar zoveel voelen is ook buitengewoon bijzonder.

TG.AAA Anne Fé de Boer, Anna Keuning, Anna Nijenhuis | componist Tristan Esajas a.k.a. mystic | dramaturgie Judith Faas | productie Daan de Lau

www.bontehond.net/voorstellingen/de-keos-van-kees