Boeklancering ‘Japan, het meervoudig en ik’ met interview door Jaap van Straalen

Wat krijg je als je Westerse en Japanse filosofie mengt, 25 jaar liefde voor de Japanse cultuur in al zijn verscheidenheid voelt, als je reflecteert op antropologie als manier om de wereld te kennen en je je vooral hebt leren verbazen over de manier waarop wij mensen samenlevingen in elkaar zetten? Juist, dit boek ‘Japan het meervoudige en ik’ door Martijn Crowe.

Op 22 mei om 16.30 vindt de boeklancering plaats in samenwerking met het Plein Theater, met een interview door Jaap van Straalen met de auteur Martijn Crowe. Er is gelegenheid tot vragen. De boeklancering is gratis toegankelijk en het boek is ter plekke verkrijgbaar.

Laat ons weten of je komt op contact@uitgeverijdeoplichterij.nl

Meer informatie over het boek en Uitgeverij de Oplichterij vindt je op http://uitgeverijdeoplichterij.nl/japan-het-meervoudige-en-ik/

Over het boek

Het boek is een verslag van de tussenruimte. De meeste boeken over Japan lijken een droombeeld te bevestigen. Een bijzonder volk dat zich in exotische verheven filosofie en religies vermeit waarbij wij als westerlingen slechts als onbeduidende nitwits nederig aanwezig mogen zijn. Dit boek mijdt deze opvatting bij gebrek aan realiteitswaarde. Het beschrijft niet de tempels en paleizen en bijbehorende hoogverheven levensfilosofie. Het beschrijft de ruimte daartussen, de ruimte tussen die tempels, de ruimte die verborgen wordt gehouden achter de façade van al die schone schijn van hoogverheven idealen, het dagelijks leven in de gewone straten zoals we dat konden waarnemen door als antropoloog rond te wandelen, al zat onze knapzak boordevol Japanse literatuur, kennis van de geschiedenis en vrijwel alle films van de grootste filmmakers die Japen en de wereld hebben voortgebracht.

De wereld bleek geen platte schijf, zoals lang de opvatting was. De werkelijkheid is nog minder plat. Het is misschien wel de tweede stap die genomen moet worden op ons pad van westerse verlichting. Dat de wereld zich meervoudig toont en dat elke poging om de wereld weer plat te maken de wereld geweld aandoet. De Japanse Nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë komt daar ook niet uit. Japan is de producent van de eerste en wellicht meteen de beste roman op deze wereld, de roman Het verhaal van Genji uit de 11de eeuw en Japan is tegelijk de wrede veroveraar van omringende landen in de Tweede Wereldoorlog. Hoe rijm je dat, zonder de Japanners een eenduidige definitie toe te dichten? Hoe rijm je een opperste aan nederig gedrag aan de arrogantie van een volk dat een stoeltje verderop gaat zitten als een westerling zich verstout om in hun metro plaats te nemen. Dit boek is een oefening in meervoudig kijken.

En nu we toch bezig zijn. Het boek is een pleidooi voor La pensée sauvage. Het getemde denken dat mensen aangeleerd en opgedrongen krijgen, maakt vast. Het wilde denken geeft weer ruimte. Zie het boek als fictie, maar wel oprechte fictie en voel je geïnspireerd om je eens te gaan verdiepen in een volk dat eeuwenlang zich handhaafde in splendid isolation.

Dit boek is een uitnodiging om zelf te gaan kijken, als reiziger en niet als toerist, welke soort van de menselijke orde we hebben gedoopt tot terroerist, omdat die horden meer kapot maken dan je lief is. Shinzo Abe wil de 10 miljoen die zich nu naar het eilandenrijk spoeden om tempels te bezichtigen als terroeristische attractie laten groeien naar 50 miljoen. Wees ervan verzekerd dat het sloopwerk van het Amerikaanse consumentisme dan volledig zal zijn. Japan als kijkdoos vol luisterrijke verlokkingen die bij aankomst meer dan nep blijken te zijn. Is er nog een authentiek Japan? Wat blijft er over van een land waarin de boerenbevolking uitsterft?